p3-t-schrijft-een-perma-fictie-boek

Ze had altijd al een liefde-haat-verhouding gehad met nonkel Peter. Zijzelf vond hem eigenlijk best wel super-interessant, maar er klopte iets niet. Het was alsof hij haar haatte. Haar papa, zijn broer, had haar verteld dat dat niet was, Peter heeft (ook) autisme, waardoor bepaalde dingen gewoon "anders" zijn. (Alsof zij dat niet wist...) En toch waren er dingen anders, haar autisme was anders dan het zijne. Ze vroeg zich soms zelfs af of zij wel autisme had, als ze naar hem keek. En op andere momenten ook omgekeerd. Soms leek hij haar gewoon een gestampte boer. Met zijn sportwagen op bio-fuel. Allemaal gewassen die plaats innamen van voedsel. Allemaal CO2 uitstoot. Zijn kleine huis was super geïsoleerd, maar met rotswol, niet met papiersnippers. Hij at nog zoveel soja, waarvan ze wist dat het op ex-amazone-woud groeide. Zijn smartphone was oud, maar evenzogoed zat hij op verre vreemde servers en hij luisterde alleen naar zijn eigen muziek. niet zijn eigen keuze, nee, alleen ...

Evy en Elly stonden naast elkaar in het atelier.  Er was een probleem opgedoken. Meer en meer oudere mensen trokken zich terug, vaak om kleine problemen met de tech, soms met flauwe excuses, kleinkinderen die een kamer nodig hebben, een nieuwe bloemschikhobby, dat soort dingen... Evy had er al een tijd haar hoofd over gebroken, dit leek heel sterk op wat ze twee scholen geleden had meegemaakt. Toen was het initiële succes ook van voorbijgaande aard. Anders, toen waren het andere leerlingen, die dwars begonnen te doen, die aanhaalden dat Evy niet moest bepalen of zij blikjes frisdrank namen, met het vliegtuig op reis mochten gaan of zelfs hun papiertjes op de grond mochten gooien: "Het was hun leven, en niemand moest hen zeggen wat ze wel of niet mochten doen..." Op één of andere manier voelde dit hetzelfde, maar anders.  Evy, je staat weer te dromen. We moeten verder werken aan dit systeem. De universiteit heeft een biologische coating ontwikkeld, zodat de poly-ethylenen van ...

Die school begint op mijn zenuwen te werken... Instemmend gemompel. Iedereen heeft een kap over het hoofd. Eén van hen heeft speciale tekens op de kap, die heeft daarnet ook gesproken.  Achter de kap priemen groene ogen, en hier en daar gaat er een siddering over een ruggegraat.  We moeten daar iets aan doen.  Instemmend gemompel.  Heb ik éénieders toestemming? Gejuich.

 Agenda:  hout-groep: stand van zaken tek-groep: stand van zaken Street-team: stand van zaken Grond-groep: stand van zaken Plant-groep: stand van zaken  Bio-groep: stand van zaken Omgevingsgroep: stand van zaken Aanwezig,  leiding van elke groep, James is verontschuldigd, Rickert zal beide groepen rapporteren; voltallige directie, voorzitter oudergroep, voorzitter leerlingenraad, voorzitter buurtcomité, vertegenwoordiger universiteit. Rickert, begin jij, sprak Joke, die de stuurgroep leidde: De hout-groep ligt iets voor op schema bij de bouw van de bidon-stellingen, er is een groep nieuwe ontwerpen voor trellis voor de bessenstruiken die binnenkort gestresstest worden, en morgen is de jaarlijkse bevraging rond verwachtingen, dit jaar in het thema van bijen, honing en andere.  Ik doe ineens de grond-groep: de laatste partij houtzaagsel - die James opgehaald heeft - was van mindere kwaliteit, en dat zorgt dat de compost langer duurt om gereed te geraken, er zit ie...

 Evy was ondertussen geïntegreerd. Had al vier zones van de klas ontdekt en had geleerd dat de klas diende als inspiratie, waarbij de chaos toeliet verbanden te zien die er anders niet te zien vielen.  Ze wist ondertussen dat de vuilbak veel minder vaak geleegd werd, om te leren zien hoeveel vuilnis ze nog veroorzaakten, en om voeling te houden met dat vuilnis. Zoveel plastic, zoveel karton, papier, zoveel groenten-en fruitresten.  Ze had zich gisteren ingeschreven voor de tek-groep. Haar getwijfeld over de hout-groep, maar ze ging Rickert een beetje uit de weg, dus was het de tek-groep. Al was het ook maar om Lars wat op afstand te houden.  Eva leidde die groep, Eva, het liefje van James, bleek eigenlijk best aangenaam te zijn, eens ze doorhad dat Evy niet op James was. Als Lars niet in de weg liep, vertelde ze zelfs af en toe wat dingen, die Evy klasseerde als ongeschreven regels, waarvan ze wist dat die haar vaak onduidelijk waren, maar waarvan ze ook wist dat die...

Evy keek nog eens om en zag haar papa in de verte de hoek omgaan. Dit was de vierde school in zes jaar, de vorige drie keren was ze moeten weggaan omdat de andere kinderen haar een freak vonden. Deze keer ging ze het anders aanpakken. Haar papa weghouden bij de school, en zelfs low profile. Evy liep de speelplaats op. Ze had alle badges en stickers van haar schooltas gehaald, en had een onopvallende groene jas aan. De jas met alle extinction rebellion en bite back tags lag thuis, diep in de kast. Ze zag een jongen een papiertje weggooien, zomaar op de koer. In haar vorige scholen zou ze hem direct aangesproken hebben, maar ze hield zich in en wandelde door.  Hier en daar zag ze groepjes staan, maar ze hield zich afzijdig, de bel zou wel snel gaan, en dan was dit moeilijke moment ook weer voorbij. De directeur sprak haar aan: welkom, Evy, je zit in de klas van juf Veerle. Het was de enige klas waar nog plaats was, juf Veerle zal je ontvangen, ze staat daar. Met een klein hartje liep...